Η αυτοβελτίωση, αν και συχνά αντιμετωπίζεται θετικά, έχει επίσης μια πιο σκοτεινή πλευρά που απαιτεί προσοχή. Πρώτον, μπορεί να οδηγήσει σε εμμονή με την τελειομανία και σε μια ανέφικτη επιδίωξη ενός εξιδανικευμένου εαυτού. Η αδυσώπητη προσπάθεια για αυτοβελτίωση μπορεί να προκαλέσει άγχος, αυτοκριτική και ένα συνεχές αίσθημα ανεπάρκειας. Αυτό μπορεί να επιδεινωθεί από τις πιέσεις της κοινωνίας και τις συγκρίσεις με άλλους, ενθαρρύνοντας έναν τοξικό κύκλο να μην αισθάνεσαι ποτέ «αρκετά καλά».

Επιπλέον, η σκοτεινή πλευρά της αυτοβελτίωσης έγκειται στη δυνατότητά της να παραβλέπει την προσωπική ευημερία και ευτυχία προς όφελος εξωτερικών δεικτών επιτυχίας. Στην αναζήτηση της αυτοβελτίωσης, τα άτομα μπορεί να θυσιάσουν την ψυχική και σωματική τους υγεία, να παραμελούν τις σχέσεις και να αγνοούν τις δικές τους αξίες και πάθη.

Η αυτοβελτίωση μπορεί επίσης να γίνει ένα μέσο διαφυγής, καλύπτοντας βαθύτερα υποκείμενα ζητήματα και αποφεύγοντας την αυτοαποδοχή. Προσηλωμένοι στη συνεχή αυτοβελτίωση, τα άτομα μπορεί να αποτύχουν να αντιμετωπίσουν τις βαθύτερες αιτίες των ανασφάλειών τους και των συναισθηματικών τους αγώνων.